پرنده

.

شب را به امید نور تا صبح پلک نزد

.

فلق را سینه شکافت

.

خورشید که طلوع کرد

.

به امید حرارت دستانش

.

اغوش باز کرد

.

امااااااااااا

.

اخم خورشید برشی بود  بر تمام انچه بافته بود

.

.

و به امید صبح فردا باز انتظار کشید/

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: